Boşandıktan sonra çocukların bakım hakkı genellikle anneye aittir. Bu, annelerin şefkatli ve merhametli yapısı ile çocuklara özgü bakım becerilerine sahip olmaları nedeniyle tercih edilir.
Bakım süresi, çocuğun kendi başına yemek yiyip giyinebileceği yaşa ulaşmasıyla sona erer. Bu süre, erkek çocukta yedi-dokuz; kız çocukta dokuz-on bir yaşlarında sona erer. Mâlikî hukukçular, erkek çocukta ergenlik çağına, kız çocukta ise evlenmesine kadar bu süreyi uzatmışlardır.
Bakım süresi sona erdiğinde, çocuğun sorumluluğu hukukçuların çoğunluğuna göre babaya intikal eder. Şâfiî ve Hanbelî hukukçular ise bu durumda kararın çocuk tarafından verileceğini, anne-babasından hangisini seçerse onun yanında kalacağını söylemişlerdir.